Oog voor elkaar bij de Stamtafel

“Voor mij is het gewoon een hele gezellige club”

Marie: “Ik woon met mijn zoon John in Wouwse Plantage op de boerderij. Verder heb ik nog zes zonen. Eén ervan, Bart, is vier jaar geleden overleden bij een ongeluk op de bouw. Een paar dagen ervoor zag ik hem nog en even later was hij er niet meer. Hij ging met twee anderen een spandoek ophangen en is dodelijk ten val gekomen. Daar heb ik nog steeds veel verdriet van.

Dat leek me wel wat

Ik ben bij Stamtafel Wiekendael terecht gekomen door de wijkzuster. Zij kwam bij mij op huisbezoek en vertelde me erover. Daarna kwam de coördinator van de Stamtafels bij me langs om kennis te maken. Wat een aardige vrouw! Ze vroeg of ik een keertje op bezoek wilde komen. Nou, dat leek me wel wat.  

Thuis ben ik maar alleen 

En ik voel me dan best eenzaam. Ik kijk dan wel TV of lees een boek maar verder heb ik niet zoveel omhanden. Nu ga ik twee keer per week naar de Stamtafel in Wiekendael. In het begin kwam ik allebei de dagen met de deeltaxi. Die kan ik een aantal uren per jaar gebruiken. Maar op een gegeven moment zijn die uren op. En kon ik eigenlijk niet meer twee keer in de week naar de Stamtafel komen. Gelukkig hebben we daar wat op gevonden: nu brengt de deeltaxi me één dag. En de andere dag haalt het Stamtafel-busje me op. Mijn zoon John brengt me dan weer thuis. Fijn dat het zo opgelost kon worden. Ik kom hier namelijk erg graag. 

We koken met elkaar en eten samen 

Voor mij is de Stamtafel gewoon een hele gezellige club. Op maandag zit ik bij de handwerkclub en op dinsdag bij de kookclub. We koken met elkaar en eten samen. ’s Avonds thuis eet ik dan alleen nog een boterhammetje. Na een dag bij Stamtafel ga ik ’s avonds tevreden naar mijn bed toe.” 

“Elke dag dat ik bij de Stamtafel kom, is een dag met een gouden randje” 

Maaike: “De eerste keer dat ik naar de Stamtafel ging, vond ik het best spannend. Het is toch een soort drempel. Dat komt denk ik omdat het nieuw is, met mensen die je nog niet kent. Je weet eerst niet zo goed wat je kan verwachten. Maar het welkom was zo open en fijn, ik kreeg er meteen een warm gevoel van. Voor ik het wist had ik iedereen ontmoet en zat ik al gezellig te kletsen. Met zo’n fijne ontvangst is het spannende er al heel snel af. Ik was trouwens de eerste gast van de Stamtafel, daar ben ik erg trots op! 

Samen lachen en huilen

Inmiddels heb ik veel vrienden en vriendinnen bij de Stamtafel. Met hen kan ik wel uren buurten, het is echt heel gezellig. We kunnen met elkaar lachen, maar soms ook huilen. Ik heb het gevoel dat ik deel uitmaak van de mensen hier, dat vind ik fijn. Meedoen met de spelletjes en activiteiten lukt me vaak niet. Maar ook al doe ik niet mee, ik hoor er wel helemaal bij!  

Spannend? Ik ga met je mee!

Ik geef de Stamtafel heel vaak als tip aan anderen uit mijn omgeving. Ik hoop namelijk dat nog veel meer mensen de Stamtafel gaan ontdekken. Het is zo fijn en gezellig hier! Wanneer iemand het spannend vindt om alleen te gaan zeg ik: ‘Ik ga met je mee’.  Zo probeer ik anderen te helpen, zodat zij ook kunnen gaan genieten van de gezelligheid en de vriendschappen bij de Stamtafel.  

Altijd vrolijk

Ik ben heel blij dat ik bij de Stamtafel terecht kan. Wanneer ik hier kom, ben ik eigenlijk altijd vrolijk. Ik zeg altijd: elke dag dat ik bij de Stamtafel kom, is een dag met een gouden randje. Ik geniet iedere keer volop van het gezelschap.”

“Dit had ik veel eerder moeten weten!” 

Ben: “Ik ben 85 jaar en al acht jaar weduwnaar. Ondanks mijn leeftijd woon ik nog altijd zelfstandig. Ik kom heel graag onder de mensen en dat miste ik soms doordat ik alleen woon. Daarom ben ik heel blij dat ik vorig jaar de Stamtafel heb ontdekt. Sindsdien kom ik hier iedere dag! Ik vind het namelijk fijn om hier te zijn, samen met anderen. Dat is beter dan alleen thuis zitten in mijn ogen. Dit had ik veel eerder moeten weten! Je ziet ook steeds andere mensen, want er komen regelmatig nieuwe gasten langs. Dat is leuk, want zo leer je steeds meer mensen kennen.  

Hier is van alles te beleven

Ik was altijd al een bezige bij. Ik ben het liefst veel bezig en zit niet graag stil. Dat komt goed uit, want hier bij de Stamtafel valt van alles te beleven. Je kan bijvoorbeeld spelletjes spelen, helpen koken en schilderen. Je kan ook aangeven dat je eens iets nieuws wilt proberen, dan kan dat misschien wel georganiseerd worden. Zelf vind ik vooral de spelletjes heel leuk, die spelen we hier veel. Mijn favoriete spel is rummikub! 

Ik hoef thuis niet meer te koken

Tussen de middag eten we hier altijd samen. Twee keer in de week maken we warm eten en de andere dagen zorgen we voor een lekkere boterham. We maken het eten samen klaar en daarna genieten we er ook samen van. En wat overblijft, dat krijg je mee. Weggooien is zonde, toch? En dat is natuurlijk weer handig voor in het weekend, want dan hoef je thuis niet meer te koken.  

Je wordt zo goed opgevangen

Wat ik vooral zo fijn vind aan de Stamtafel, is dat je zo goed wordt opgevangen. Je kan hier eigenlijk met alles terecht. Je wordt echt niet aan je lot overgelaten. Ze zien het ook gelijk wanneer je ergens mee zit en helpen je daar zoveel mogelijk bij.”   

“Hier word je gezien en kun je jezelf zijn” 

Manuela Perinotto, coördinator Stamtafels: “Wij zetten ons met hart en ziel in voor de Stamtafels. We zijn vorig jaar gestart met dit prachtige initiatief. Iedereen is welkom bij de Stamtafel. Je wordt hier gezien en kunt jezelf zijn. Veel 70- en 80-plussers weten ons inmiddels te vinden. En ik vind het leuk dat we ook steeds meer 50- en 60-plussers mogen verwelkomen. Ons motto is: leeftijd maakt niet uit. Jong en oud, iedereen is welkom.  

We hebben veel contacten

We hebben de afgelopen periode ons best gedaan om de Stamtafels bij zoveel mogelijk mensen bekend te maken. We kunnen zelf een hoop, maar we hebben ook anderen nodig. Zo hebben we contact met huisartsen, fysiotherapeuten en dorpshuizen. Laatst vroeg een huisarts aan ons: ‘kun je bij ons wat flyers neerleggen, ik wil mijn patiënten graag op de Stamtafel wijzen.’ Geweldig toch, dit hoop ik veel vaker mee te gaan maken.

Samen delen is fijn ... 

Ik heb sinds de start van de Stamtafels een hoop mooie mensen ontmoet. Verhalen gehoord met een lach en een traan. Soms wordt er vreselijk gelachen en soms is er verdriet. Het kan hier allemaal. Het samen delen is fijn. Je wordt gehoord en gezien, zei ik al. Dat schept een band.  

… maar je moet hier niets 

Sommige mensen doen het liefst activiteiten met anderen samen. Anderen vinden het prima om zelf iets te doen, wetend dat er anderen om hem of haar heen zijn. Je moet hier niets, aan jou de keuze.  

De mensen raken mij

Een verhaal dat me raakt gaat over een man van nog maar 47 jaar. Hij heeft de slopende ziekte ALS. Meneer is gescheiden en heeft een kindje van 4 jaar. Wat een intens verdrietige situatie. En toch probeert hij er wat van te maken. Meneer kwam bij ons binnen om kennis te maken en vertelde dat hij graag dartte. Maar hij wist niet of hij dit met zijn ziekte nog kon. Zijn verhaal werd opgepikt door twee Stamtafelgasten. Eén van hen had nog een dartbord thuis liggen en ging meteen op pad om deze te halen. Meneer dart nu bij ons. Hoe mooi is dat!

Kom langs!

We hopen nog heel veel nieuwe gezichten te gaan zien bij de Stamtafels. En dat de inmiddels vertrouwde gezichten nog heel lang bij ons mogen zijn. Mensen kunnen van maandag tot en met vrijdag tussen 10 en 16 uur binnenlopen. Daarnaast organiseren we verschillende leuke activiteiten, zoals een kookclub, spelletjes en zijn we creatief. Alleen komen kletsen mag natuurlijk ook.”

“De Stamtafel is voor ons allebei een verademing” 

Wil, mantelzorger: “Mijn vrouw is slecht ter been en heeft beginnende dementie. Dag en nacht zorg ik voor haar. Soms kan de zorg voor mijn vrouw pittig zijn, hoe graag ik het ook doe. Dingen voor mezelf doen, schoot er steeds vaker bij in. 

Wat een ontdekking

Ik maak geen gebruik van zorg en ondersteuning. Maar ik kon dus wel wat hulp gebruiken. Lucht, snap je? Je kunt je voorstellen hoe blij ik was toen ik de Stamtafel ontdekte. Hoe dat ging? Wij wonen aan het Mariaplein en daar lagen folders van de Stamtafel. Ik heb toen gebeld met Groenhuysen en de coördinator kwam bij ons langs om kennis te maken.  

Voor mijn vrouw

Daarna heb ik mijn vrouw een keer naar de Stamtafel gebracht. Van rustig opbouwen was geen sprake. Ze heeft het zo naar haar zin bij de Bloemschevaert dat ze hier nu alle dagen komt. Ik breng haar om 13.00 uur weg en haal haar om 16.00 uur weer op. Ze geniet van het contact met de mensen, bridget graag. En als we samen thuis zijn, delen we met elkaar hoe onze dag was.  

Mijn eigen ding doen

Wanneer mijn vrouw bij de Stamtafel is, kan ik zorgeloos mijn eigen middag indelen. Je moet weten dat ik graag tennis en aan fitness doe, met vrienden afspreek. En soms doe ik gewoon helemaal niks. Het is een verademing, echt waar! 

Wat als er geen Stamtafel zou zijn? Nou, dan zou het leven er nu behoorlijk droevig uitzien. Wij kunnen in ieder geval niet meer zonder.“

“De Stamtafel is mijn redding geweest” 

Ineke: “Ongeveer anderhalf jaar geleden kreeg ik pijn in mijn lies, die vervolgens steeds verder naar mijn been trok. Een jaar lang ben ik allerlei onderzoeken ondergaan, maar de dokters konden maar niets vinden. Totdat ik bij de osteopaat kwam, hij ontdekte dat de pijn vanuit mijn blindedarm kwam. Hij heeft mij hiervoor behandeld en nu voel ik mij gelukkig beter. Doordat ik een jaar lang continu pijn had, zonderde ik mij steeds meer af van mijn familie en vrienden. Ik werd daardoor eenzaam en erg afhankelijk van mijn dochter, bij wie ik woon. Daarom adviseerde mijn huisarts mij om eens naar de Stamtafel te gaan. Ik had niets te verliezen, dus dat deed ik.  

Het stimuleert mij

Al vanaf de eerste dag had ik een goed gevoel bij de Stamtafel. Ik dacht ‘ja, dit is een goede plek voor mij’. Achteraf denk ik dat de Stamtafel mijn redding is geweest. Ik ging in mijn hoofd namelijk ook achteruit, doordat ik mezelf steeds afzonderde en geen dagbesteding had. Ik kon niet altijd helder denken en vergat vaak dingen. Bij de Stamtafel word ik weer gestimuleerd, door het gezelschap, de beweging van de wandeling hier naartoe en door de spelletjes.  

‘Ien, je bent weer de oude!’

Mijn dagen zijn weer gevuld, en nog eens leuk ook! Ik kom hier vier keer per week en ik zou het vreselijk missen als ik hier niet meer heen kon. Bij de Stamtafel kan ik mezelf zijn en dat heeft me enorm geholpen. Mijn vrienden zeggen ook: ‘Ien, je bent weer de oude!’. Het is echt een geweldig initiatief, petje af voor degene die dit heeft bedacht en uitgevoerd.  

Een prachtig initiatief 

Ook mijn kinderen, en vooral mijn dochter, vinden het heel fijn dat ik hier vier keer in de week heen ga. Zij zien dat ik hier weer helemaal ben opgebloeid. Ik ben mezelf weer en dat merken zij ook, zelfs mijn kleinkinderen merken dat! Mijn dochter is ook één keer mee geweest om te kijken, zij vond het ook leuk en een prachtig initiatief.”  

“Ik krijg steeds een stukje zelfvertrouwen terug” 

Addy: “In mijn huwelijk heb ik geen sociaal leven opgebouwd. Mijn man bepaalde alles. Ruim een jaar geleden overleed hij aan kanker. Toen stond ik er écht helemaal alleen voor. Ik heb niemand waarop ik kan terugvallen. Dat is ontzettend eenzaam. 

Als een warme deken

Sinds het overlijden van mijn man komt er iedere zes weken een geriatrisch verpleegkundige bij me langs om te kijken hoe het gaat. Zij vertelde me over de Stamtafel. Ik vond het heel spannend om er naartoe te gaan, maar besloot het toch te doen. Daar heb ik geen spijt van. Het was alsof er een warme deken over me heen viel.  

Vriendschappen komen nog

Ik heb bij de Stamtafel fijne mensen leren kennen. Vriendschappen heb ik nog niet gesloten. Dat komt mede doordat ik dat nooit echt geleerd heb. Helaas ben ik nu zelf ernstig ziek. Door alle bezoeken aan artsen en de behandelingen die erbij horen, kan ik maar twee keer per week naar de Stamtafel te komen. 

Een maatje 

Thuis doe ik bijna alles zelf. Via de Wmo krijg ik 1 uur en 45 minuten hulp bij de huishouding. De dame die bij mij komt, is een harde werker. Ze doet de zware dingen, zoals dweilen en het bed verschonen. Alle andere dingen doe ik zelf. Sinds twee weken heb ik via Humanitas een maatje. Deze mevrouw komt iedere week bij me buurten. Dat vind ik heel leuk. En mijn buurvrouw helpt met de financiën.  

Je herkent me niet terug

Als je me een half jaar geleden had ontmoet, dan had je me nu niet meer herkend. Dankzij de Stamtafel krijg ik beetje bij beetje mijn zelfvertrouwen terug. Maar ik heb nog veel in te halen … Hopelijk is me nog wat tijd gegund.“